Iedere dag struin ik rond op verschillende social media, uit interesse en omdat ik graag op de hoogte blijf van wat er gebeurt, om maar met de pay-off van Twitter te spreken. Ik heb zo mijn voorkeuren. Facebook bekijk ik vaak uit verveling (sorry), Instagram volg ik graag, al is mijn tijdlijn enigszins vervuild met alle soorten dierenfoto’s dankzij de hartjes die mijn eigen hartjes hebben achtergelaten. LinkedIn vind ik zakelijk interessant. Voor TikTok voel ik me te belegen, Snapchat laat ik aan de niet-boomers over. ???? En kennelijk past mijn profiel mede daardoor goed binnen een campagnedoelgroep, want ik word al weken op vele manieren bestookt door de Nieuwe Gevers. En daar heb ik een behoorlijk dubbel gevoel bij.
Naar eigen zeggen is Nieuwe Gevers ‘een groeiende beweging van sympathieke denkers, makers & doeners met een nieuwe mindset: skills geven aan het goede.’ Het platform richt zich kort gezegd op professionals die hun vaardigheden willen doneren aan goede doelen. Want goede doelen kunnen alle vormen van ondersteuning gebruiken, dus niet alleen financiële steun. Mijn eerste gedachte was dan ook positief: wat een goed idee om zo mensen te benaderen in een wereld waar personeel voor velen moeilijk te vinden is. Even heb ik erover nagedacht mijn bijdrage te leveren, maar die gedachte werd snel gevolgd door een alarmbelletje van mijn gezonde verstand, dat me vroeg wanneer ik daar überhaupt tijd voor zou hebben… Bovendien: kennelijk is er wel budget voor een uitgebreide campagne. Of wordt die ook door vrijwilligers uitgezet?
Skills doneren of niet willen betalen?
Hoe meer ik bestookt werd door de campagne, hoe meer mijn weerstand groeide. En die weerstand kwam in twee smaken. Op de eerste plaats stonden er op de site naast stichtingen die ik kan waarderen ook stichtingen waar ik een dubbel gevoel bij kreeg. Want ook al heeft een stichting geen winstoogmerk, dat wil niet zeggen dat er geen budget hoeft te zijn. En daarmee kom ik bij mijn tweede punt van weerstand: hoe groot is je waardering voor hetgeen de getargete professional doet als je daar – zelfs als stichting – geen geld voor overhebt?
Op de website kunnen stichtingen diensten selecteren, waarbij precies wordt vermeld welke kosten ze besparen door ze gratis te vragen. Maar in hoeverre gaat het hier nog om skills vragen voor het goede? In mijn optiek is het vooral erg goedkoop om de diensten te omschrijven als directe besparing en rijst de vraag hoe agressief een goed doel zich mag gedragen om gratis tijd en producties binnen te harken van zzp’ers die het lastiger hebben dan ooit?
Gratis brood bij de bakker
Mij bekruipt bij dit initiatief het gevoel van ‘voor nul cent op de eerste rang’. En ik zal niet de enige zijn. Met regelmaat circuleren er posts op social waarin de vergelijking wordt gemaakt tussen het gratis vragen van diensten aan freelancers en het gratis brood bij de bakker. Dat – zoals we weten – niet bestaat, hetgeen door iedereen wordt geaccepteerd. Toch blijken talloze zzp-ers het verzoek te krijgen hun diensten gratis te leveren. Ik lees dit soort posts écht met verwondering; kennelijk vinden we het als gierige Hollanders vrij normaal om een gratis tekst, website of logo te krijgen als we iemand kennen die daarin is gespecialiseerd. Maar die dienst vormt hun brood op de plank. Het brood waar je bij de bakker dus ook gewoon voor betaalt. Omdat hij er ingrediënten, kennis, tijd en expertise insteekt.
Ik ben er ondertussen wel uit, ik word geen nieuwe gever. Maar ik bied wel graag mijn diensten aan, tegen een passende vergoeding. Dus mocht je interesse hebben in strategisch communicatieadvies, social media-support, of ondersteuning op het gebied van tekstschrijven, vormgeving of online marketing, kun je terecht bij de ervaren consultants van Wisse Kommunikatie, of bij de zeer sympathieke freelancers uit ons netwerk.
Het nieuwe geven lijkt een sympathiek idee, maar ik vind dat je voor diensten moet betalen, of je nu een stichting bent of niet. In een wereld waarin de gemiddelde freelancer de afgelopen twee jaar in grote onzekerheid heeft gezeten, lijkt het me niet meer dan normaal dat er voor ieders brood wordt betaald.
PS: Wisse Kommunikatie werkt al jaren pro bono voor De Liedjesfabriek en Socialrun. Daar maakt ons bureau uren voor vrij bij de consultants die graag hun steentje bijdragen aan deze fantastische doelen. Gewoon binnen werktijd. Bij een bureau kan dat, bij een freelancer is dat een heel ander verhaal.
