by Theo Snijders

In elke supermarkt liggen de proteïneshakes en eiwitrepen in de schappen, de populariteit van deze voedingsmiddelen is ongekend hoog. Vooralsnog zijn de eiwitten in deze producten met name afkomstig uit melk en soja. Maar in de toekomst kan het zo maar eens zijn dat we proteïnerepen eten die gemaakt zijn van gras. Geen slechte gedachte natuurlijk, want gras is duurzamer dan soja en is in overvloed aanwezig. Meer dan 30% van het oppervlak van Nederland is namelijk grasland.

Het Limburgse bedrijf Grassa, dat eiwit wint uit gras, ziet dan ook veel potentie voor deze nieuwe voedingsbron. Het heeft zijn product al aan verschillende restaurants kunnen aanbieden, die er bijvoorbeeld mee geëxperimenteerd hebben bij de bereiding van mozzarella, blauwe kaas en zelfs cocktails. En ook de productie van vleesvervangers zoals een grasburger behoort tot de mogelijkheden.

Graseiwitproductie

Maar hoe werkt dat, gras omzetten in eiwit? Het grassap, dat verkregen wordt door het gras te persen, wordt verhit. Daardoor krijgen de opgeloste eiwitten in het grassap een vaste vorm en worden ze uit het vocht (de wei) gefilterd. Er ontstaat zo een graseiwitconcentraat. Dit graseiwit wordt vervolgens geconserveerd vervolgens verwerkt in voedsel.

Ook het restproduct, het eiwitarme gras, behoudt zijn nut: dit product blijft bruikbaar als voer voor de koeien. Ondanks dat het gras na persing minder eiwit bevat, produceren de koeien evenveel melk en stoten ze zelfs minder stikstof uit. Win-win dus.

Duurzaamheid

Met het oog op de toekomst biedt de oplossing van Grassa uitkomst op meerde vlakken. “De wereldbevolking groeit, en in 2050 hebben we 50% meer eiwitten nodig om iedereen te voeden”, vertelt Rieks Smook, CEO bij Grassa. Tegelijkertijd stimuleert de Nederlandse overheid om minder dierlijke eiwitten te eten. Zo heeft ze zelfs een Nationale Eiwitstrategie in het leven geroepen. Bovendien trekt de productie van eiwitten uit soja een zware wissel op ons wereldwijde ecosysteem: er worden nog steeds grote oppervlakken bos gekapt om plaats te maken voor de sojaplantages en zo te voldoen aan de grote vraag naar soja.

De keuze voor graseiwit lijkt dus voor de hand te liggen.

Kanttekeningen

Toch zijn er een paar kanttekeningen. De pure eiwitten uit gras zijn moeilijker verteerbaar voor mensen dan voor koeien, die immers vier magen hebben die ook nog eens veel zuren en enzymen bevatten. Daarom zijn de ontwikkelingen voor het winnen van zuiver eiwit uit gras nog in volle gang. Daarnaast is het percentage eiwit in gras aanzienlijk lager dan dat in sojabonen. Ook is het nu volgens de Nederlandse wet nog niet geoorloofd om gras te gebruiken voor voedingsmiddelen voor consumenten. Eerst moeten de grasproducten een aantal strikte veiligheidsprocedures ondergaan.

Het duurt dus nog even voordat we daadwerkelijk een grasburger op ons bordje hebben liggen of een proteïnereep eten op basis van graseiwit. Maar de potentie is er.