Vorige week was ik te gast bij de HAN International School of Business. Hier mocht ik 50 internationale communicatiestudenten vertellen over mijn ervaringen als starter op de arbeidsmarkt. Het is inmiddels alweer even geleden, dus ik moest goed in mijn herinnering graven. Maar volgens mij heb ik de studenten een goed beeld kunnen geven. Vragend naar hun opvatting over PR, ontdekte ik al snel dat ze er uiteenlopende invullingen aan geven. Van ‘reputation’, ‘crisis management’ en ‘social media’ tot ‘celebs’, ‘boring’ en ‘George Russel’. Wat een autocoureur met PR te doen heeft, is mij nog steeds een raadsel. Maar goed, interessante interpretaties dus.
Wat ik zelf vooral opvallend vind is dat de jeugd PR blijkbaar als een heel sociaal beroep ziet. ‘Social, ‘talkative’ en ‘open’ zijn begrippen die terugkeren in de wordcloud. Is dat ook echt zo? Over het algemeen denk ik dat je als communicatieconsultant niet op je mondje gevallen moet zijn. Er wordt dagelijks veel gebeld, netwerken is ontzettend belangrijk en je moet jezelf nieuwsgierig kunnen opstellen. Al denk ik dat dit in andere sectoren ook erg gewaardeerd wordt. Bovendien geldt dat net als in ieder ander werkveld, iedere persoon anders is. De een kijkt nou eenmaal liever eerst even de kat uit de boom voordat de creativiteit losbarst, terwijl de ander direct vol zelfvertrouwen alle ideeën presenteert. Beide hebben ze hun eigen kracht.
Goed, terug naar de presentatie. In mijn optiek matchte de inhoud van mijn studie niet zozeer met de praktijk. Nooit heb ik geleerd hoe een persbericht te schrijven, en zelfs de definitie van PR was mij destijds onduidelijk. Het gaat allemaal om learning on the job. Ook vriendinnen van mij die onlangs afgestudeerd zijn, beamen dit. Ik zag een aantal studenten al glunderen. Want wat doe je nog in de collegebanken als je net verteld wordt dat het eigenlijk helemaal niet lijkt op de praktijk? Dat beeld heb ik helaas ook meteen weer als sneeuw voor de zon laten verdwijnen. Opvallend genoeg zag ik 80% van de zaal ja knikken toen ik vroeg of ze wel eens geleerd hadden om een persbericht te schrijven. Misschien zijn zij dan toch beter voorbereid dan ik drie jaar geleden was.
Iets anders wat mij verbaasde, was de actieve houding van de studenten. Als ik terugdenk aan mijn studententijd, zie ik de lecturer nog staren naar een groep studenten die liever in hun bed liggen of met een biertje op het terras zitten dan in een kille collegezaal. Respons kwam er amper. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar zelf ook aan mee deed. Hier was ik dus op ingesteld. Maar op het moment dat ik de Q&A slide tevoorschijn toverde, bleven de vragen maar binnenkomen. 20 maar liefst! Die had ik niet zien aankomen. Wat ontzettend leuk. Een kleine greep uit de vragen; ‘How valuable was it learning a serving language during your study?’, ‘’How outgoing do you have to be to work in your field?’, ‘’How do you deal with balancing public relations versus ethical concerns when working with more controversial clients?’ en ‘What do you think the future of PR looks like?’. Lieve studenten, blijf vooral zo doorgaan. Die nieuwsgierige, open en proactieve houding gaat je ver brengen!
